Bir kadın oynaşıyla seviÅŸmek istiyordu ahmak kocasının gözü önünde.

-Ey talihli adam!” dedi kocasına, ben çıkayım da biraz meyve toplayayım aÄŸaçtan.

AÄŸaca çıkıp kocasına yukardan bakınca baÅŸladı aÄŸlamaya, bağırıp çağırmaya:

-Ey utanmaz adam! Üstüne çıkmış o kulampara da kim? Kadın gibi yatmışsın altına, demek sen bir ibneydin ha?

Kocası:

-Başın döndü senin galiba, sersemledin. Benden baÅŸka kimse yok burada, dedi.

Üsteledi kadın:

-Kim o kalpaklı herif üstüne binen? Söyle hele!

-Ey kadın! AÄŸaçtan aÅŸağı in, epeyce döndü başın. Saçmalıyorsun iyiden iyiye, dedi kocası.

AÅŸağı inip kocası yukarı çıkınca, göÄŸsüne çekti kadın oynaşını.

Adam:

-Ey orospu! Maymun gibi üzerine çıkan kim? diye bağırdı.

Kadın:

-Burada benden baÅŸka kimse yok, dedi, bak, senin de başın döndü. Sen de saçmalıyorsun.

Adam söylediÄŸinde ısrar etti, bunun üzerine kadın ÅŸöyle dedi:

-Gördüklerin armut aÄŸacından. Ben de öyleydim bakarken yukardan. Çift görüyordum seni ey kaltaban! AÅŸağı inince göreceksin, kimsecikler yok. Bütün bu hayaller armut aÄŸacından.

Fıkralar eÄŸiticidir, ciddiyetle dinle. Takılıp kalma fıkranın yüzeyinde. Her ciddi ÅŸey ÅŸakadan ibarettir ÅŸakacılara. Her ÅŸakayı ciddiye alır akıllılar da.

Tembeller bir armut aÄŸacı arar, ancak bundan daha güzel bir yol var. BulunduÄŸun armut aÄŸacından aÅŸağı in! Åžaşırıp kalmışsın zaten orda a ÅŸaÅŸkın!

Benlik ve ilk varlıktır bu. Onun yüzünden eÄŸri olman ve eÄŸri görmen. EÄŸrilik kalmaz ne fikrinde ne gözünde ne de sözünde; armut aÄŸacından aÅŸağı indiÄŸinde. Dalları göÄŸün yedinci katında bir baht aÄŸacına dönüÅŸmüÅŸ görürsün onu. Ä°nebilirsen oradan, ayrılabilirsen ondan. DeÄŸiÅŸtirilip dönüÅŸtürülür Tanrı tarafından.

DoÄŸruyu görmeyi gözlerine bahÅŸeder iyilikleri yaratan. Kolay olsaydı doÄŸruyu görmek Mustafa ister miydi onu Rabbi’nden. Der miydi “Senin yanında nasılsa tüm olagelenler aÅŸağıda ve yukarıda, öyle göster bana da.”