Karanlık boyunca

Cırcırböcekleri bağırdı:

“Ay, ah büyük ay...”

Karanlık boyunca

Şehvetli bir ahın yükseldiği

Dallar, o uzun etleriyle

Ve teslim, olmuş esinti

Gizli ve bilinmeyen tanrıların emirlerine

Ve saklı bin bir nefes, toprağın gizli yaşamında

Ve o ışığın gezgin çemberinde, ateşböceği

Tahta tavanda tıkırtı

Perdede gece

Gölde kurbağalar

Hep beraber

Hep beraber, bir avaz

Tan ağarıncaya kadar bağırdı:

“Ay, ah büyük ay...”

 

Karanlık boyunca

Ay ay ışığında ışıdı

 

Ay

Kendi gecesinin yalnız kalbiydi

Altın renkli öfkesinde patlıyordu